12. EYLÜL SENDROMU…

Kapanmasın  yüzümüze artık  paslı  kapılar.

Gözüm  kenan  evrenlerden  nefret ediyor.

Lâyık  degil oturmama  karanlık kirli yapılar.
İnsan degil, Böcekler, Fareler isyan ediyor…

 

İçeri tıktıkça  hayvan  misali  bizim gibileri,
Yalnızlık  zor, Ruhuma  ğamla hüzün  çöküyor.
Unutmadık  daha  Verem`den ölen gençleri,
Hatırıma  geldikçe  o günler  dünyam sönüyor…

 

Üst üste doldurdular  sagcı  solcu  yıllardır.
İnsan diye  hayvanlardan  bir  fark aradık.
Zifiri  karanlık  ortamların  adı  zindandır.
Vicdanı  merhameti yarasa’ da var  sandık…

 

Utanmadan her  türlü  işkencede  sınandık.
İnsanlıgı  olmayana  asla  vermedik  meyil.
Lanet  olsun; Kula kulluk  yapanları  kınadık.

İnsanlık  şerefine kast eden  bu  cinsten  degil…

 

Sagcı  solcu  asarak  islah  edecekler  mümkünmü ?
Daha  çocuk  yaşta  daragaçlar  idamlarla  tanışdık.
Eza  cefa  işkenceyle  geçen  günler  aldı  ömrümü.
Deneme  tahtası oldu  bedenler  insanlıktan  utandık…

 

Ümitsizce haykırdık; bizden  olmayana  şikayet için,
Amerika, Avrupa  milletlerinden  demokrasi  dilendik.
İnsanlık  onuruyla  öne düştü;  Rusya, Küba, Çin.
Kenan  gibi  düşünmeyenlere hayatı zindan eyledik…

 

Bayram`dan bayrama  tanınan   açık  görüşü,
Her  türlü  nimet`lerin, itibarın özünden bildik.
Fikir suçlusuyduk, tanımadık asla kavga, dögüşü.
Hakarete, Yasak`lara  sinemizi siper eyledik…

 

Sürü  gibi  doldurdular  üst üste  çifte ranzayı.
İfade  zor;  bazı  hayvan`lara  ğıpta  eyledik.
Yasanız  batsın; Kuvvetli güçsüze çektiriyor ezayı.
Gözümüzde  yaş,  tevekkülle dilde zikir  eyledik…

 

Abartı  yok  yaşananlar insanlıgın  iflası  idi.
Her  zorbanın  küfürüne  metanetle sabrettik.
Kimi  dayak  atar, pis  pis  ötekisi  gülerdi.
İşkenceyle  çıkmayan candan ümit beklerdik…

 

Sevdiklerinden ayrı  bir gariblik çöker.
Ümitle  Yaradan kuluna vekil`dir dedik.
Ömür, Vâde yeter kimi dünya`dan göçer.
Cenaze  namazına  bile   hasret edildik…

 

Hasta  yatsak  kim  duyacak, bilecek?
Dar hücre`nin bir`inde  tecrit  edildik.
Ay`lar  varki  görüşcümüz   gelecek,
Belki  dostun  defter`inden  silindik…

 

Uyuşan bedenimmi, yoksa beynimmi ?
He taraftan belâ  yagdı  önemsemedik.
Niye ğam çekeyim karıncayı  ezdimmi ?
Ezelden hak yolda ölmeyi hedef belledik…

 

Şükürki; İlahi adalet var  orda  generalde  degilsin.

Civan  gibi  gençler  bogdun; Nasıl  hesap  verirsin.

Türk  milletine  ihanetini  bütün  alem  böylece  bilsin.

Hemen  unutuyoruz  sermed  delilleri  çabucak  sildik…

 

Sermedkadir…LU…20.12.1986…

(Birileri yaşar, birileri yazar, birileri konuşur…)

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht.