Dikili bir AĞACIN olsun derdi bilen büyükler.
Yaş kesen baş keser dem’inde SÖZLÜ öğütler.
ATA yadiğarı uzayan bu kavak’lar, söğüt’ler.
Yazık şimdi albüm’lerde fotografı süslüyor…
Asumana uzar gider Kayın, Gürgen, Kestane.
Her mevsimin gözdesidir Ardıç ile Palmiye.
Tabiata koku serper Ihlamur, Karaçam, İğde.
Doğal denge bozulurmuş İnsan önem vermiyor…
Her fidan’ın sökülüşü bilki gebe’dir kuraklığa.
Balta orman düşmanıymış, Suç’u el’lerde ARA.
Nice mevkii’ler bilirim ORMAN’SI adı varya.
Topragı ÇORAK misali çöl olmayı bekliyor…
ORMAN hayat aşılıyor bin bir türlü canlı yaşar.
Bahar, Yaz, Güz’leri BÜLBÜL, Gül’üne cıvıldar.
Yuva’sı bereket dolunca Kış UYKUSUNA yatar.
AKIL niğmeti taşırız, Huzur bozmak yakışmıyor…
Kainat’ta her zerre’yi Rabbim DENGE’Lİ yaratmış.
Su yolunu bulacak Irmak, Deniz, Okyanusa ulaşmış.
Ağaca HASRET topraklar ne yazıkki kıraç kalmış.
Sonumuzu hazırlarız ne çare; giden geri GELMİYOR…
Hele birde yanıyorsa ORMAN dayanılmaz felaket.
Afrika aleni örnek işte; Nolur biraz DİKKAT et.
Uçsuz bucaksız Çöl’leriyle yaşanılan SEFALET.
Bugün orda, YARIN burda; gidiş onu gösteriyor…
Nesli azalan canlılar ORMAN koynunda beslenir.
Yeşillik deyip geçeriz BEDAVA Oksijen verir.
Bırak AĞAÇ kesmeyi düşen yaprak hüzün verir.
HALKIM Fidan dikiyormuş Sermed ümidim artıyor…
Sermedkadir…LU…11.08.2002…
Sermedin sayfası: ( www.sermedkadir.de )