Ne kadarda değişti insanlık kendi sınırını AŞINCA.
Selam vermekten acizler SIRF dünyaya sarılınca.
Kaba, saba, yobaz doldu YARATANI unutunca.
Hani Kardeş olacaktık RİKKAT ile yaklaşarak…
Kelimeler KİBÂR çıkardı hatır, gönül alınırdı.
Dört gün görüşmeyen yaran samimi SARILIRDI.
Sözü, sohbeti özlenir MUHABBETLE anılırdı.
Benliğin esiri olduk Naif VİCDANLAR yıkarak…
Sözlerimiz KALABALIK ifadesi güdükleşti.
Kavramlar kargaşa dolu ANLATIMI güçleşti.
Kültür’den yoksun nesil sonunda Resmi’leşti.
Akraba TANINMAZ oldu gölgesinden kaçarak…
Hani YUFKA yürekliydik gözlerimiz yaşarırdı.
Sevgi kokan ŞARKI duysak buğuluca bakardı.
Dudaktan lâf çıkarken ÇAĞIL ÇAĞIL akardı.
Büyük göç’ün TUTSAĞIYIZ insanlıktan çıkarak…
Beşer İlahi emir kaçkını; Kanaatler İkon’laştı.
Medeni toplum beklerken TEORİ’DE azgınlaştı.
Terör, İsyan, yağma, çapul birbirine KARIŞTI.
Acımasız Kâlp KARARDI birbirine bakarak…
Yumuşak huy TARİH oldu kırıp döker zamane.
NEZAKET’TEN pay kapmayan zarafet’te virane.
Usül, kaide bilmeyen sahip çıkmaz EDEB’İNE.
FAZİLET’TEN kopma Sermed inandığın yaşayarak…
Sermedkadir…LU…18.02.2016…
Sermedin sayfası: ( www.sermedkadir.de )