İZ’AN YOK…
Var ile yok arasında BOCALIYORKEN.
Her SANİYE yaklaşarak yol alıyorken.
Allahın LÜTFÛYLA düşünüp aklediyorken.
Kulluğun GEREĞİNİ yapmayanda izan yok…
İLİM YOK…
Fikir BİLDİRECEK huzurlu ortam.
Dogruya götürecek YOL ile yordam.
Ne prensip, yok TEORİ, bilinmez kuram.
Profesör, doçent çokta, EĞİTİCİ yok…
MORÂL YOK…
Yıgınla nimet ARASINDA nasıl şaşırmış.
Tembellige, lükse, bol YEMEYE alışmış.
RAHAT ortamından başkasına bakmamış.
Ahkâm kesen çok lâkin ÇARE sunan yok…
YORUM YOK…
Kelepçeyle ellerini BAĞLI gördüm son defa.
İşkencede imzalanmış sanki dersin İSTİDA.
Çile çekmiş ömründe sürememişs tatlı SEFA.
VEREM’DEN öldü dediler çıkarırken zindandan…
SORUMLULUK YOK…
Yıkıldı HAYÂLLERİM dostu öyle görünce.
Neden, niçin, nasıl MÂLUMATA beyan yok.
Herşey biter SANIYORLAR mazlum ölünce.
Yaratana açılan EL’LERDEN haberleri yok…
ÜMİT VAR…
Acizligin, güçsüzlügün son DEVRE’SİNDE.
Zalimlerin, hainlerin, şeytanın GÖLGE’SİNDE.
Acı, zulüm, baskı olsada ATEİST uhdesinde.
Gücünü İMAN’INDAN alan zikir ehli ümitvar…
SINIR VAR…
Kapanmayan MESAFE mevcut daim arada.
iman- küfür şavasında MÂKÛL sebep var.
KUL olmak zorundayım emir-yasak Kur’anda.
Nasıl dostluk gösteririr İSYÂNKÂRDA inat var…
Sermedkadir…LU…13.05.1987…
Sermedin sayfası: ( www.sermedkadir.de )