Korku, dehşet, PANİK havasını yayan utansın.
Yalan haber yazanların vicdanları SIZLASIN.
Devlet malı YETİM malı bilmeyenler kalmasın.
Namus, ŞEREF âhlak derken mâneviyat bozuldu…
Hak arama SEVDASINDA geçiyorken günleri.
Tevafuken hangi noktalara geldigini UNUTTU.
Maceracı işsiz güçsüz KOPUK bunca serseri.
İsyankârlar eylemiyle huzura DİNAMİT koydu…
Baş egdirir İNSANA böyle kişiliksiz adamlar.
Saygı, sevgi, hürmet fakiri hissiz ROBOT’LAR.
Kızarırmı bilmem MAKYAJ’LI meşin surat’lar.
Samimiyet sınav’ında İLETİŞİM ipleri koptu…
Birgün hata ettiklerinin BİLİNCİNE varacak.
Utanıp bin türlü ÖZÜR’LERİNİ halka sunacak.
Günü gelince mutlaka SORUMLULUK duyacak.
Militana DESTEK olmak belliki son umuttu…
Kalıbıyla gövdesiyle İBLİS’İN hizmetine âmade,
Şahsiyetsiz adamları neden öne SÜRERLER.
Zaten riyakâr SİMA’LARINDA olmazki perde.
Ar DAMARI çatlayınca benliği peşkeş çekerler…
Sermed; neme lâzım kitabını TİLÂVET’TE ahâli.
Niyetleri bozuklardan bak YILAN bile kaçıyor.
Akıl nimetinden yoksun olan REZALETE seyirci.
Hak, adalet, haram, helâl SÖZLERİNDEN yoruldu…