Duvarları bomboş MİHRÂB’IDA İmam’sız. Kazımış nadide hatları silmiş VİCDANSIZ. Ne istedin Mabedimden BE hey âhlak’sız. Soysuz’larla imtihan bitmedi; sürecek GİBİ…
Unutamam SENE bin dokuz yüz otuz beş. Ne yazıkki Ayasofya çırılçıplak SOYULDU. Cami’ye çeviren Fatih, KAPATAN serkeş. Şimdi pis AYAKLI turistlerin mekanı oldu…
Ezan sesi kesilmiş bir ulu suskun MÂBET. Aynı inananların CEBREN susturuldugu gibi. Kalem gibi minareleri sessiz etmiyor DÂVET. Ben kouşmaktan acizim, Ayasofya BENİM gibi…
Esaret ZİNCİRİNİ kapına kilit diye vurmuşlar. Tekbir sâdalarını kubbene HASRET koymuşlar. Fazla aramızda fark YOK sesimizi susturmuşlar. Adımız kalmış MÜSLÜMAN Ayasofya bizim gibi…
Yeter Allah aşkına bitsin ARTIK bu hasret. Öz yurdumuzda garibiz bitsin ÇEKERİZ zillet. Ayasofya Fethin MÜHRÜ sembol bir senet. Vakıf malı TANIMAZLAR sanki eşkıya gibi…
Seksen dört SENE oldu; Turistlere çiğnettiniz. Lâik kafa YAPINIZLA Müslümanı bezdirdiniz.