HİLAFETİN İLGASI. 3.MART 1924…(95.YIL)

Doksan  beş  YIL  olmuş;  Hilafet   Tarih  oldu.

Yurdun  ASIL sahipleri  Vatan’ından  koğuldu.

Bir Asır’dır Müslümanlar suskunluğa  BOĞULDU.

Görevi  KÖTÜ’YE  kullanan  İsyan  bayrağını  açıyor…  

 

İnanarak,  güvenerek  yazık; KUTSÂL  vazife  verilmiş.
Bir  Milletin  İstikbâli  HIRS  küp’üne   teslim  edilmiş.

Nice  SİNSİ  emel’ler  zifiri   kara  Kâlpte  birikmiş.

Kara  BAHTIM,  Kör  talih’im  İhanete  kurban  gitti…

 

Yurdumda  felaketler  zincirleme  birbirini  KOVALAR.
Fitne  girince  topluma  hâliyle  ÇOĞALIYOR  dava’lar.

Yaratılış  ğaye’sinden  kopmuş  soysuz’da  İZZET  arar.

Vatan,  MİLLET  diye  diye  Emânete  el  uzatmış… 

 

Tarih’iyle  ALAY  eden  görülmemiş  yer  YÜZÜNDE.

Hâr  vurup  HARMAN  savruldu  Maneviyât  izin’de.

Böyle  VURGUN  yaşanmadı  Nefret  akar  yüz’ünde.

İlke,  İNKILAP  uğrunda  Kur’an,  Sünnet’ten  geçildi…

 

Camii’ler  TALAN  edildi; Hani  Allahın  evi  bilirdik.

Yıkılan  MÂBET yerine Tunç’tan  Heykel’leri  diktik.

Yetmedi  AHIR  edildi; Haram,  helâl  yer  değiştik.

Hoca, Hafız  baban  olsa Jandarma’ya  ESİR  oldu…  

 

Makam,  Mevii’ye  oturdu; KANUN  ile  korunanlar.

Ecnebi’den  yardım  bekler; KİMLİĞİNİ  unutanlar.

Kur’ana  safsata  diyor; desteksiz  NUTUK  atanlar.

Rakı,  Şarap  yudumlayan  İZİNDEN  gittim  sanıyor…

 

Kaybedecek  neyim  varki; Bugün  SESLİ  düşündüm.

Din  devlet  emrine  girmiş; Sahipsiz  ÜMMET üzüldüm.

Parça  parça  BÖLÜNMÜŞÜZ;  Vahdete  hasret  büyüdüm.

Baykuş’lar  tünemiş  Hane’me;  AKBABA  yuva  yapıyor… 

 

Sermedkadir…LU…03.03.2019…

 

 

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht.