İNSANLIĞA   DARBE   İNMİŞ…(12.EYLÜL.1980)

Kaynaklara  pınarlara  TAHDİT’LER  getiriyor.
Soludugum  havada  bile  hak  İDDİA  ediyor.
Güneşin  ziya’sına  karışacak  taksitle  gösteriyor.
Kendi  GİBİ  düşünmeyeni  adamdan  saymıyorlar…

 

Sagduyudan  nasipsiz  fahşaya  MEYİL  veriyor.
Yıkaraktan  yakaraktan  talan  EDEREK  geliyor.
Ne  anlatım  ne  YAŞANTI  yazık  fayda  vermiyor.
Ögüt,  Nasihat’tan   GEÇTİM  lâf’ımı  duymuyorar…

 

Gericilik   yobazlık   HÂKİR   görmek  tıynetleri.
Çıplaklık  utanmazlık  yokki  BAŞKA  ziynetleri.
Hergün   YERDE  sürünür  kalmadıki  şerefleri.
Put’çu  HEYKEL  seviciler  hazırol’da  bekliyorlar..

 

Sığıntı   degilim  HALBUKİ  Vatandaş  da  diyorlar.
Askerlik   zamanı   gelince   arayıp   BULUYORLAR.
Senin   SULBUNDEN   olanın   beynini   yıkıyorlar.
Gölgemizden   KORKAR  olduk  Mamak’ta  çıldırdılar…

 

Kalkma   bulundugun   yerden   gönüllü   HAPİS  gibi.
Sokaklarda   sakin   degil  BİLKİ   tehlikeli,  netameli.
Köşe   başları   ÇOKTAN  tutulmuş  tuzagı  bol  hileli.
Haramlara   alışmışlar  yiyor  yine  DOYMUYORLAR…

 

Kara   kâlp’te   vicdan   NÂKIS   gönülleri   kararmış.
Rüyasında   DAYAK  yese  Müslümandan  sanırmış.
Kenan, tahsin, HAYDAR  ile  yine  Nemrut  hortlamış.
İnsanlığa  DARBE  inmiş  gözleri  kör   görmüyorlar

 

Sermedkadir…LU…23.04.1982…

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert