Sabahlar olmuyor diye elem’lerle BAŞLAYAN. Şiirler yazmak GELİR içimden yalnızlığın adına. Nice SEHER’LER Nur’landı özlem’leri duyulan. Korkular sevince MAĞLUP oldu bak sonunda…
Geceler; ah o geceler KARANLIK hem de suskun. Dualarla yol aradım NİYAZ’IMA kavuşmak için. Umutlar Tüenmek üzereyken beden´de YORĞUN. Zamanında bilemedik kıymetini GEÇEN günlerin…
Yazık OLMASIN bizlere hatta istemem hiç kimseye. Dünya büyük, kâlplerde YELKEN açsın aşka, sevgiye. Paylaşırken MUHABBETİ sevgiyi kin, nefret, acı niye. Zulmet kalksın artık ortadan yaşantımız NUR olsun…
Öyle bir sevgi birikimini depolamışımki kâlbimde. Topluyorum altmış Yılın hem BÂKİYESİ içinde. Dünya KÜÇÜKbuluşuruz inşaallah er´de gecinde. Helallaşırız kimbilir belki de UNUTMADIM seninle…
Hayatın BAĞRINDA şüphe’ye, açmazlara düşeriz. Sorumluyuz topluma yalnız BİR başına olmuyorki. Her AN’IMIZ bir değil Sohbetlerle ağlar güleriz. Hayat devam ederken yaşıyorum KENDİ derdimle…
Gönüller huzura muhtaç; bulanlar mutlaka MESUT. Kimi ister giyim – kuşam BAŞINI sokacak konut. Bazıları terk ederken Vatanını aranır EĞRETİ yurt. Sermedin Dua’sı: iki Cihan SAADETİ Ahiret’inde…