Kalpler genişti; bir göz eve TÜM horanta sığarken…
Zamana SUÇ bulmayalım geniş bina’lar yaptık.
Rızık, Niğmet bollaştıkça kalbi, GÖNLÜ daralttık.
Yaşlanan büyükleri kendi başlarına BIRAKTIK.
İki yaka’mız birleşmez asla KİRLİ hesap yaparken…
Şimdi daha ÇOK çalışıyoruz, tüketmek için. Sevgiyi, SAYGIYI, İtibarı, insanlığı git gide. ÖZ benligimiz unutuluyor bazan, sorarız niçin. Hürmetten habersiz TOPLUM aranıyor Mazide…
Madde lâzım tabiiki ÇALIŞMAK gerek. Lakin bütün ÖMRÜ ona bağlamak niye.
Âhlâk’tan, Edeb’ten ASLA kopmamak gerek. İhtiyarlar yurduna KAPATIP ağlatmak niye…
Sözde HUZUR yuva’sıymış baştan atma mekanı.
Rahatlıktan dem anlatma; SIKINTI, Stres ortamı.
Sevdiklerin bir adımda; HASRET çekmek revamı.
Ne ekersen o biçtiğin Baş’a gelince ANLARSIN…
Yürek burkuntusunu duymak HÜZÜN, kederle. Bendemi öyle olacağım ESEF; Ne kadar acı. Üzülmemek olurmu hiç CİĞER yanar elem’le. Ele ayağa koyma Rabbim Sermed sana DUACI…