Değer, KIYMET bilmeyenler anlamaz.
Şuurdan yoksunsa çağrısına inanmaz.
Ezan sesi Mukaddes davete UYMAZ.
Mefkuresiz boş İNSANDAN usandım…
Rabbine ULAŞMAYAN kullarmı kaldı.
İMTİHAN alanını sonsuz ebedi sandı.
Türlü NİĞMETLERDEN nasibi aldı.
Tefekkür’den yoksunu ÖZÜRLÜ sandım…
Halbuki HER anımızda imtihana tabiyiz.
Ecelini BEKLEYEN aciz birer fâni´yiz.
Konup göçen yolcu´nunki HÂL’İMİZ.
Günaha MEYİLLİ cahillerden usandım…
Sorumsuzca yaşamanın AĞIR bedeli.
Akıl, Zekâ YÜKLÜ mantığıysa engelli.
İsyan bayrağını yüklenmiş ne demeli.
Haram hamalıını TERK etmeyi sınadım…
Sanki kardeş Azrail’le BAĞI Dünya’da.
Geliş ĞAYESİ belirsiz küsmüş Ukbâ’ya.
Kul olmuş belliki SONU gelmez eşya’ya.
Mal, Mülk, PARA dolu beyin’lerden usandım…
Sermedkadir…LU…09.11.1989…