Asırlardır işitmedik BÖYLE dostluk ne yazık. Mümin ayrı, kafir ayrı ilke’sine İNANDIK. Gavurdan dost olmaz DİYE okuduk, yazdık. Mesafeli bakılanlar hoşgörüye mazhar OLDU…
Hoş görmek MODA oldu Yahudi’yi, dinsizi. Mezhepler genişledikçe KARA gördük denizi. Laf EBESİ melanet’ler susturdular sesimizi. Menfaatı düşünenler REZİL, kepaze oldular…
Adı medeniyet olunca ŞARAP akar su gibi. Çagdaş LAİK biradere mekan olur `sur` dibi. Sanal Hristiyan sevici Noel’de boğmuş evini.. Yılbaşında süslü Çam’lar BAŞ köşeye kuruldu…
Şahsiyyeti yitirince YÖN bulmak ğayet zormuş. Hangi yana bakındıysam isyankârlar KURULMUŞ. Kültürüyle, İNANCIYLA Türk yurdunu doldurmuş. Frenk diye ÖTELERDİK bize yön verir oldu…
İmanı TAM yerleşmeyen ters mantığa sarılır. Dinden ayrı iz süreni belli şeytan AZDIRIR. İlahiyat ÖNDERLERİ Mezhep, Mesrep kaldırır. Rivayet yok sayılınca FELSEFECİ Âlim oldu…
Gözü görmez İNANANI alay eder hâl diliyle. Hor görülen HAYSİYYETİ incitir her tavrı ile. Yahudiye, ERMENİ’YE sarılır aşk’la sevgiyle. Pis dilenci GÖRÜLENLER itibar ehli oldu…
Bu kadar radikallik fazla bana AĞIR geliyor. Pazar, cadde sokaklar hiç içime SİNMİYOR. Sermed YENİ nesil’lerden teslimiyet bekliyor. Kurana SARILAN Sermed gelecege umut oldu…