Sabah KURTULUŞ Müjde’si kulağına ulaşmaz.
Oruç, zekat tanımazken Bayram’ları KAÇIRMAZ.
Kitap,SÜNNET, icmaa dersin kıyas’tanda anlamaz.
Murdar ölür bu gidişle; YAZIK dersin bilmezler…
Atmaca kesilirler sanki bir MAZLUMU görünce.
Sanki hesap vermeyecek günü gelip ÖLÜNCE.
Eli iyiliğe alışmamış kara ÇALMIŞ ömrünce.
Namaz, zikir, dua dersin YABANCIDIR bilmezler…
Kaynak AŞİKAR halbuki; kuyu kazar inadına.
Güneş çıkmış, Şamdan arar ıssız ALAN’DA.
Sağa koştu, Sola gitti naçar kaldı SONUNDA.
Dayanmaya MECÂL bitti yeter dersin duymazlar…
Şeytan ÖNDER olduysa hak’ka düşman bil.
Elim kolun tutmaz OLUR susturulmuş ise dil.
İslama TESLİM olmayan bence insan’da değil.
Kitabı Sol’dan ÇARPARLAR sözüm duyulmaz…
Ne BULURLAR anlamadım zalim’likte, fitnede.
Ölüden yardım umuyor; gözü GÖNLÜ Makber’de.
İlim’den pay alamamış; MÂLUMATI ezber’de.
Şuursuz ifade dilinde HURAFE’DEN bıkmazlar…
Nolur viran KALMASIN iki Cihan kurtulsaydı.
Şer işlere VEDA edip Bâki hidayet bulsaydı.
Şeriata EŞİT’TİR İSLAM; bâri onu anlasaydı.
Kulak SAĞIR gözü kör’se tabii ki; anlamazlar…