Yalnizlık aslında ÜRKÜTÜCÜ bir sözcük.
Sevdigimi söylesemde ĞERÇEĞİ böyle.
Anlam yükletmekte ACİZ lügat’te sözlük.
Yaratana mahsus olan, tabii bizlerden ÖTE…
Bazıları DÜNYA’YI zindana çevirerken.
Sorumluluk TAŞIYAN canla, başla çalışır.
İmtihan ÂLEM’İNDE mücadele verirken.
İman’dan NASİBİ olan hakikate ulaşır…
Küçük dünyamı mutlaka aydınlatan VAR.
Yoksa çekilirmiydi ZİFİRİ karanlık yüzler.
Sesini DUYMAK bile tüm derdimi kovar.
Hayat anlamı gönül de SEVENİ sever…
Yaşantıyı çekilmez kılmak BİZE yakışmaz.
Gülüşün, BAKIŞIN inan dünyalar değer.
Otuz ÜÇ yıl geçsede o tazelik yıpranmaz.
Şükrediyorum Rabbime VARLIĞIN yeter…
Mâzi gönlümde hüzün’lü UKTE bırakır.
Keşke’de UMUT olmadğını bildigim halde.
Pişmanlıktan yine de Ruh’um YIPRANIR.
Keder, Tasa OLMASIN bal rengi gözde…
İnsan ne ki aciz varlık kendine HAYRI olmaz.
Birseyleri değiştirmek müşkülatı BELLİYKEN.
“Hamdolsun varsın” İKRÂRIM; Sermed yorulmaz.
Arzu, istek, temenni, DUA’LAR dil’indeyken…
Sermedkadir…BAD HOMBURG…15.06.2010…