Manevi FİKİR önderleri saadet’ler içinde.
Derdine AŞIK olan tevekkül denizinde.
İbni Kemâl misali ATA söz’ün gücüyle.
Bâki ile Fuzuli’nin ÜSLUBUNA meftunum…
Edeb ögrenmeden ilme TÂLİB olanlar.
Nice gönlü HARÂB eder yıkar geçerler.
Maddi makam’da MENFAAT arayanlar.
Sûkuti hayâl’de MAHKUMİYET seçerler…
Malumata YENİK düşen nice beyinler.
Tepeden bakmayı MAHÂRET sayar.
Dilinden ÇIKANA hakareti düzenler,
Layık oldugu kem LAKIRDI duyarlar…
Mutlak DEĞER vermeli sözün gücüne.
Söyleyene ÜSTÂD mütefekkir diyeler.
Dil’de KEMİK aranmamış fikir göçüne.
Akıl nimetinden mahrumsa LAF’I geveler…
Ağızdan çıktığında BİZİM olmayan.
Bazan RUHUN azabında süzülür .
Lakin hadislerle AYET’LERİ soluyan,
Huzur okyanusunda GEMİ yüzdürür…
Üstadımı düşündüm ŞİMDİ olsa ne derdi.
Engin EDEBİ gücüyle Büyükdoğu şenlendi.
Serdengeçti CESARETİ mestediyor sermedi.
Her SEVEN sevdiğiyle gönlüm size akıyor…
Sermedkadir…LU…05.06.1985…