Bir aksam üzeri idi; saat onsekiz on bes.
PIRIL PIRIL BAKIYYORDU gözlerin, dogdu ruhuma günes.
ANLATILMAZ bir duyguyla içimi YAKTI bir ates.
Yetmis yedi den bu tarafa sevgine kanat gererim.
İlk GÖZAGRIM, ilk bebegim, tek KIZIM.
Yirmi üç YILDIR kalbimde dinmeyen SIZIM …
CANIM, birtanem, muhabbetim herseyim.
Gözümün nuru bitmeyen umudum benim.
Sözümün en içteni, iTiMADIM, güvenim.
BAHTIN AÇIK, ömrün uzun olsun, Duada dilim…
Ne zamanki nazar etsem belli ARTIYOR SIZIM.
Su fani dünyada yegane VARLIGIM biricik KIZIM…
Sen gülersen bilki dünya GAMSIZ, kedersiz.
İsterimki günün geçsin yaşa dertsiz, elemsiz.
Çekilirmi koca dünya Gailesi; neyleyim sensiz ?
Sesini duymak yeterli, Rabbime AÇILIR elim…
Ne kadar ugrassam sevgimi ifade edemez YAZIM.
Bitmeyen, muhabbetle artan sevgisin KIZIM …
Dile gelen sözler SAKLANIR çogu kere.
Duygu yüklü SATIRLAR PAYLASILDI ellerle.
Kalpten kopan mânalar iletilir dillere.
Yinede eksikligim çoktur, tabiiki bilirim…
VARLIGINI bilmek yeter; daha ne LÂZIM ?
Elem keder görmeyesin sevgili KIZIM …
Dün gibi küçücüksün YILLAR AKIP geçsede.
Gözümde büyümedin hiç, boyun beni geçsede.
Ne gam; gönlün huzur içinde yüzün gülsünde,
Ellerim AÇIK yaradana daima Dua ederim…
Seni gülerken görmek inan en büyük HAZZIM .
Benim en degerli VARLIGIM, biricik KIZIM …
15.06.1977. 18:35
Sermed