Yıkıldıysa felakettir iman SARAYI.
Merhem kapayamaz MUZIR yarayı. İsyankâr anlamaz KUTSAL davayı.
Şekli adama benziyor kafa, beyin boş…
Melanetler işler iken CANI sıkılmaz.
İblisin Çırağı belli ki ONU aratmaz.
Namaz vakti EZAN sesini duymaz. Gece uykuya mağlup, gündüzü sarhoş…
Öyle özgür hürsünki ey sefil ahmak. Hayvanlar kadar HÜR daha başıboş.
Özgür iradeymiş Mukaddese saldırmak.
Ölüm büyük gerçek BULUR seni yokoluş…
Gözü ilkel’likte asinin DÜŞMAN din’ime. Maymunu ATA bellemiş aklı hayvan ininde. Tefekkürden yoksun başıboşluk dil’inde.
Şuurdan ESER kalmamış ideali küçülmüş…
Bu farkları görmezsek NEYE yararız.
İblis’in HER Şüphesine aynen uyarız. Dahası hâlimizden nasıl huzur duyarız.
İnanan AKIL nimetiyle gerçegi bulmuş…
İmansızlık kalesini parçalamak EMEL’İM. Batı FİKİR canbazının yakasındadır elim.
Sermedim Mü’mini, Kafiri GAYRI bilelim.
Yoksa beden canlı dersin ruhumuz ÖLMÜŞ…