Şöyle içim DÖKEM dedim.
Fikrim de BU, Zikrim de bu.
Az âmelle çok SÖYLEDİM.
Ülkümde bu türküm DE bu…
Üzülmek NEYİME gerek ?
Önüm DE bu, son’umda bu.
Gel söyle BİR saf’a durak.
Özüm de BU, söz’ümde bu…
Madde BİZİ bağlamasın.
istegim bu, DİLEĞİM bu.
Kardeşim KÜFRE sapmasın.
Emel’im bu, ARZUM da bu…
Müslümandan başkası YOK.
Anımda bu, ŞAN’IM da bu.
İman ile en son SOLUK,
Kök’ümde bu, DAL’IM da bu…
Niye ZORLANIP durayım.
Dil’imde bu, İLMİM de bu.
Ne kaybettim, NE arayım.
Dinim İSLAM; İmanım bu…
Farklı YAZIM ayrı sözüm.
Karakterim, HUY’UM da bu.
Beşer FİKRİ almaz öz’üm.
Kitabım Kur’an, İkrar’ım BU…
Yıldıramaz şer ODAK’LAR.
Görüşüm bu, TIYNET’İM bu.
Kabul ETMEM tüy yataklar.
Şehid OLMAK emel’im bu…
Korku FAYDA sağlarmı hiç.
Can’ımda bu, KAN’IM da bu.
Şehid olan AĞLARMI hiç.
Candan GELEN dua’mda bu…
İnancı yaşamak zorlaştı artık.
Köy, kasaba, ŞEHRİMDE bu.
Gözden yaş AKMIYOR artık.
Hakikat’la, GERÇEK te bu…
Yok olacak imansızklık DÜZENİ.
İnancım bu, UMUDUM bu.
Kahroldu İBLİS avaneleri.
Beklentim bu, GÜVENCİM bu…
Yıkmalı tabii NEFİS putunu.
Gayret’im bu, AMACIM bu.
Tapınaktan temizleyip Yurdumu,
Şeriat Nizamı ARZUM oldumu…
İslami düstura hasret kalmışım.
İnancımı yaşamayı ESAS almışım.
Şeri NİZAM kayğısına kalmışım.
Sermed her secdemde okşar Ruhumu…
Sermedkadir…LU…05.06.2001…