Akibeti bilemem gözlerimiz doymuyor.
Para, mal, mülk, şöhret ile SEVİNDİK.
Dört günlük dünya’nın emelleri bitmiyor.
Sonu gelmez arzulara TUŞ’LA yenilik…
İnsanlık değerini anlatmaktan acizken,
En seri harcadığımız dostluklar OLDU.
Samimiyet sınavına YENİ çıkmışken,
Dosyalar EKSİ puan’ın meskeni oldu…
Ömrün giderek uzadığı söylenir oldu.
Karşılıgığıdır bilinmez sevgi saygı azaldı.
Evlerimiz genişledi oda’lar eşya’ya doydu.
Misafir ağırlamaya tahammüller zorlandı…
Zamane der GEÇER idi büyüklerimiz.
Tenkid kaldıracak hoşgörümüz kalmadı.
Ekonomiye endekslendi sevgi’lerimiz,
Vefa duyğusuna ayıracak vakit azaldı…
Milenyumu yaşarken endişemdir yalnızlık,
Bilenler insanlık onur’una ÇARE arasın.
Madde ile yücelmez gurur, kibir ağırlık,
Hayatın keşkesi yok pişmanlıkla yanarsın…
Daima bir kapımız olsun huzura açık olan.
Her zaman iman ehline cemaata muhtaçsın.
Bir imtihan dünyası dolup dolup boşalan,
Sermed İmanınla, itikaddan medet umarsın…
Sermedkadir…LU…27.02.2000…