Sevgisiz yaşanırmı insan için bunca mevcudat.
Hangi yöne bakar isen görünüyor ilahi sanat.
Baba, Ana yavrusuna geriyorken kol KANAT,
Gözünde bir damla yaş var kuzu’sunu sarınca…
Fal’a inanmam haram; ama papatya’nınki başka,
Seviyor’la BİTSİN ümidiyle saymaya başla.
Muhabbetten güzel NE var sonu nikah olunca,
Ruhumuz huzurla dinlenir bak sevilip sayılınca…
Kirpi yavru’suna aşık sarmalıyor pamukçasına,
Sakın çirkinlik aramayasın ZOR gelir ata’sına,
Sevgi ile sarmaş dolaş bırakmıyor arkasına,
Kalbi özden ısınıyor insanın çevresine baktıkça…
Gece gündüzü kovalıyor aydınlıksa zulmeti.
Genç yaşlı’ya SARILMIŞ unutmamış hürmeti.
Deli, divane derler ya mutlak var kerameti,
Hayret içinde dinleriz bir AĞZINI açınca…
Kimsesizlik, yalnızlık HÜZÜN olup çökmesin.
Dost, yâren bildiğimiz selam, sabah kesmesin.
Şu üç günlük dünyada mevla keder vermesin.
Ne de çabuk geçer yıllar muhasebe yapınca…
Sermed şaşıp kalmakta gördükleri yüzünden.
Kader kaza önümüzde BİZ geliriz peşinden.
Yaratıcı dilemese ACİZ ne gelirki elinden.
Teslim oldum yarabbim bütün azam DUACI…