Şükrederim HER nefese sabah yine uyandım. Vâde BÂKİ sanırmıyım her dakika sınandım. Söylesem suç olacak söylemesem pişmanım. Cahil’de cesaret YÜKÜ tahammülü zorluyor…
Dilimin ucunda idi söylemekten VAZ geçtim. İçimi boşaltmak vardı sabretmeye yöneldim. Öfke ZARAR muhabbete; ileriye erteledim. Boş LAF ağır geliyor; Bırak susan kazansın…
Boşvermişler gezeğeni nice BİLGİ kirleniyor. Tevhid, Vahdet müflisi Bid’at yolu savunuyor. Heva, heves tutkunu HAZIR miras tüketiyor. ANA – BABA terbiyesi günümüzde eritilmiş…
Ekonomik değilmiş okumaktan ZEVK almıyor. Maneviyat topal’lamış MADDİ gözle bakılıyor. Vakit SÜRAT kazandıkça meziyetler yıkılıyor. Neticesi pişmanlık; Sermaye’den ÖMÜR gider…
Hakka IŞIK tutarak Dilsiz ŞEYTAN olmayalım. Ömür niğmeti KUTSAL; İnsan gibi yaşayalım. Önümüzde FIRSAT var keşke’den korunalım. Vazgeçilmez İnsan dolu DUA bekler kabirler…