Gönlüme sızı düşer ACI haber alınca.
Kur’an penceresinden basiretli bakınca.
Arı, DURU Lisanıyla inanarak yazınca.
Sevenleri de SEVERİZ haberin olsun…
Necip Fazıl misâli yalnızlığı denedi.
Dünya malı dünya da değer vermedi.
İlmi takva’ya bastırıp doğru söyledi.
Seven sevilenden razı, Şehadet olsun…
Yitik Cennet hayal değil eser sahibi.
Bir Kıyamet aşısı nice gönüle yerleşti.
İslamın dirilişi ömür boyu tek sevgisi.
Sevgisi kâlbe ulaşmış muştu’lar olsun…
Bir ÇINAR misâli maneviyat ikliminden.
Dirilişin gölgesinde söz damladı dilinden.
Rahmeti Rahmana göçmüş, dünya ilinden.
Sevileni severdi; Mekanı CENNET olsun…
Ölü kâlpler dirilirmi meselem değil.
Çaba, ğayret, inançla ettiysem meyil.
Nesiller uyanacak inadını KIR eğil.
Bize durmak yakışmaz kulağın duysun…
Varolma savaşı verdi İslam, İman adına.
Bir karakoç daha geçti tarihin sayfasına.
Adı yazıldı Sermed Mü’minlerin safına.
Çağ’dan İLHAM alanları Rabbim korusun…