İNSANLARIN susturuldugu devirlerde,
Ben BURADAYIM demesini bilen.
Vurup söyletmiyen, ser düzenlerinde,
Zulüm`den, iskenceden yeterince nasiplenen…
Neme LAZIM demedi ömrü boyunca.
Dava bildi iSLAMI, ilme DALDIKÇA .
YILDIRMADI onu BATIL düsünce.
SUSMADI hiç costu hep sakarya`ca…
Tepeden BAKTI solcusuna, dönme`sine, sef’ine.
O ZAMANINDA dersini verdi hepsine.
Kominist`i, ateist`i düstü heran pesine.
Sonunda YAZARI – ÇiZERi sus pus oldular…
Bir yazar, bir sair ama önce Müslüman.
Saglam bir hitabet, güçlü bir kalem.
Hapis`ten, sürgün`den, zor`dan YILMAYAN .
Örnek bir sahsiyyet, tek BASINA bir âlem…
Hücre`leri toptan BOSALTTILARDA,
YALNIZ onu tuttu BIRAKMADILAR.
Kuduz it`ler gibi SALDIRDILARDA ,
İMANINDAN zerre taviz ALAMADILAR …
İRTiCAYI HORTLATTI diyen salaklar`a,
En güzel CEVABI Mü`minler verdi.
Saglam karakterli sair, yazar`a,
İNANMIS insanlar ÜSTAD`IM dedi…
Sermed