Mezhepsizler fink atıyor, felsefe silahları.
Geçmise sünger çeker akademi hocaları.
Rivayeti yok sayarlar, kuru akıl kanıtları.
Kaynak, delil desen besbelliki saçmalıyor…
Yorum, tevil indi hep şahsına münhasır.
Nerde delil, mesnedi anlat hadi utanma.
Müsteşrik şüphe saçtı bilmem kaç asır.
Yâve’leri çok duymuşuz yeter yırtınma…
Yaşantının ğayesi kul olmaktır Allaha.
Emirleri, yasakları öğrenmeden olurmu ?
Bilmiyordum ifadesi yakışmıyor insana.
Yazılan kitabı okumak bu kadar zormu..?
Doğduk, birgün öleceğiz yoktur çaresi ?
Hem de ot gibi mevsimlik canlı degilim.
Kalmadıysa yaşantımın prensibi, ilke’si. ?
Aynı görme aklım var, hayvan değilim…
Öngörüler boşboğazlık sanılacak belkide ?
Lâkin yazmam lâzım diyor yine içgüdüm.
Kemiğim çürüse mezar, kabrim, sin’imde.
Yaşayana fayda olsun nasihatle öğüdüm…
Yozlaşmaya çeşni olup çanak tutarsam.
Neye yarar bilmem bozuk, silik şahsiyyet ?
Anlayıp, dinlemeden kul’a, köle olursam,
Seciyesiz karakter de ne arasın meziyyet..?
Okumaz, ögrenmeyen millet cahil olacak.
Şeytana bedelsiz asker misli ile sapacak.
Allah vaad etmis Kur’an ebedi yaşayacak.
Sermed aldırma sen; hepsi üç, beş ukelâ…
Sermedkadir…