UŞAK  OLDUKTAN SONRA…

At izi it izine karıştı derlerdi büyüklerimiz.

Terör, kaos, kargaşa  yeter çektiklerimiz.

Toplum on kola ayrıldı hani sevdiklerimiz.

Esef; batı’ya uşaklık bu gün prim yapıyor…

Eskiden mütefekkir  denilirdi âlim olana.

Hizmet aşkı ebediyyen bağlı  idi  vatana.

Hor bakılıp  itilirdi; isyânkâr karşı çıkana.

Batı  uşakları para’ya  maddiyata tapıyor…

Aşağılık hissiyatı olmasa güven duyacak.

Göbek şişkin lâkin aç gözü  doymayacak.

Milyonu  kazansa’da dilenciyi kıskanacak.

Seciyesi yerler de haysiyet’ten anlamıyor…

Sanki  yol  gösterecek kılavuz  olup  bana.

Önünü görmüyorki, saçmalama modunda.

Senden hayır gelmez ümit  verme  avama.

Ufkumu aydınlatır sandım önümü kapatıyor…

Sanki  kafir  medyası  her hali  din’e  zarar.

Gönüllü  yahudinin  elinde  kaptırmış yular.

Nasıl  madde aşkıymış ruhu, bedeni  sarar.

Şahsiyetten vaz geçenin sin’ine  tükürüyor…

Edeb, ahlak düşkünü çok  karşı  cephede.

Çamur  atar, hayâsızlar saç, baş yoldurur.

Sermed  uzak durasın zaten iblise uymuş.

Sırat, mizan, hesap günü ümidimi koruyor…

Sermedkadir…

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert