At izi it izine karıştı derlerdi büyüklerimiz.
Terör, kaos, kargaşa yeter çektiklerimiz.
Toplum on kola ayrıldı hani sevdiklerimiz.
Esef; batı’ya uşaklık bu gün prim yapıyor…
Eskiden mütefekkir denilirdi âlim olana.
Hizmet aşkı ebediyyen bağlı idi vatana.
Hor bakılıp itilirdi; isyânkâr karşı çıkana.
Batı uşakları para’ya maddiyata tapıyor…
Aşağılık hissiyatı olmasa güven duyacak.
Göbek şişkin lâkin aç gözü doymayacak.
Milyonu kazansa’da dilenciyi kıskanacak.
Seciyesi yerler de haysiyet’ten anlamıyor…
Sanki yol gösterecek kılavuz olup bana.
Önünü görmüyorki, saçmalama modunda.
Senden hayır gelmez ümit verme avama.
Ufkumu aydınlatır sandım önümü kapatıyor…
Sanki kafir medyası her hali din’e zarar.
Gönüllü yahudinin elinde kaptırmış yular.
Nasıl madde aşkıymış ruhu, bedeni sarar.
Şahsiyetten vaz geçenin sin’ine tükürüyor…
Edeb, ahlak düşkünü çok karşı cephede.
Çamur atar, hayâsızlar saç, baş yoldurur.
Sermed uzak durasın zaten iblise uymuş.
Sırat, mizan, hesap günü ümidimi koruyor…
Sermedkadir…