Zirvelerden AŞAGIYA süzülerek çaglayan.
Duygu yüklü halinle gözlerimde parlayan.
Hem coştukça taa içimi serinletip YIKAYAN.
Kaynağın ne kadar TEMİZ; temizleyensin…
Pırıltılar oluşturur ŞAVKIN yüze vurunca.
Hayat biter ne zamanki AKIŞLARIN durunca.
Hayat bulur tarla, bahçe, insan sana doyunca.
KAYNAGIN ne kadarda serin; serinletensin…
Anam beni görünce ANINDA göz PINARI doluyor.
Kâlb`den gelen sevgiye muhabbet bir işaret oluyor.
Seni yudumlayan CANLILAR nede güzel soluyor.
KAYNAGIN bir hava gibi aldğımız nefes’sin…
Bendini aşınca özgür pervasızca COŞARSIN.
Hasretle ÇATLAMIS dudaklara KOŞARSIN .
Kadehlere, bardaklara billur gibi DOLARSIN .
Kaynağında durgun sonra ÇAĞLAMAKTASIN…
Sen olmazsan kurak KALIR çöl misali topraklar.
Kökler sana doymuyorsa SARARIYOR yapraklar.
Muhtaç tabii evler, köşkler, konak, hemde saraylar
Zengin fakir her CANLININ BAŞTACI sensin…
AKARSIN taa Dağların tepesinden, BAŞINDAN.
Yol bulupta iniyorsun Toprağından, TAŞINDAN .
Şükür eksik olmadın Sermedin SOFRASINDAN.
Kaynağını HAYAT bildik; Rabbimden vesilesin…
Sermedkadir…LU…11.11.2012…
Sermedin sayfası: ( www.sermedkadir.de )