Ne söylesem az gelecek mâlum ÇILGINA.
Tasma’sı RUSYA elinde Yular boynunda.
Son çırpınış gafletiyle yine başı BELÂDA.
Duydum Ateş’le oynamış; Beşar kan’a doymuyor…
On binlerce insanı açık, ÂLENİ öldürürken.
Bu devlet terörünü körler DAHİ görürken.
Lazkiye, Hama, HUMUS, İdlibi yok ederken.
Kadın, çocuk ayırmıyor Suriye’li FİRAVUN…
Vahşi çakal sürüsüne döndü BEŞAR askeri.
Tanklar, Toplar, bombalarla MUHKEM siperi.
Öldürmekle BİTER zannediyer çılgın serseri.
Emel’ine TERS düşeni anında düşman eyledi…
Bir Firavun TORUNU ülkeyi dar ediyor halkına.
Türkiye, Ürdüne sığınıyor MİLLET kaçan kaçana.
Beşarın KİRLİ elleri ulaştı mazlum çocuk kanına.
Eceli GELEN çakalın sonunu kendine hâl eyledi…
Daha düne kadar KARDEŞ türküleri söylüyorduk.
Ne VİZE, sınır sorunu bizi durduramaz diyorduk.
Tarihsel AKRABA hakkını derdimiz biliyorduk.
Öyle BİR fitne girdiki aramıza bizi düşman eyledi…
Görmek LÂZIM yapılanı gerçeklerden kopmayarak.
Hafız Esad çılgını koymadı ne HAMA ne sıgınak.
Otuz yıllık gecikmeyle Oğlu VAHŞETE ortak.
Rusya, Çin, İranı şeytani emellerine MEMUR eyledi…