Güneydogu beldeleri ŞIRNAK , Siirt, Siverek.
Devam eder KİRLİ savaş vatan, millet diyerek.
Cedelleşir aynı ÜMMET birbirine söğerek.
Vah benim zavallı HALKIM hangi ellere kaldı…
Vicdansızda ACIMA yok ölen tavuk degil ki.
Konusarak anlaşarak birleşseler NE var ki.
Dost yaşayan bu halkın KANINA giren kimki ?
Yazık ÜLKE insanıma; üç beş soysuza kaldı…
Yüzyıllarca KARDEŞ gibi beraber yaşamışız.
Aynı GAYE uğrunda sırt sırta çarpışmışız.
Akraba’lık perçinlemiş Kız alıp KIZ vermişiz.
Yazık şimdi aramıza HAYDUT yüz’lüler daldı…
Kin tohumu ekmekte BASIN hergün kâlplere.
Hiç uğruna vurulurken ACIMAZLAR gençlere.
Uykularda unutuldu gülmek haram Anne’lere.
Şehid denen evladının arkasından AĞLADI…
Gözyaşını silenlermi; Hepsi de EL gördülük.
Şu ülke genelinde ON binlerce genç gömdük.
Vatan, MİLLET, Sakarya diyerekten öğündük.
Başörtülü Anne’leri Subay KIŞLA’DAN attı…
Umutları YIKILDI bunca Asker sakat kaldı.
Şapka’lılar bekleşirken NAMAZ edâ olundu.
Mızıkalar EŞLİĞİNDE sonra kabrine kondu.
Devlet töreni diyorlar BATIDAN miras kaldı…
Ölenlere ŞEHİD dendi kalanlarsa gazi değil.
Ne huzur var ne SIHHATİ çıldırması içten değil.
Sinir gergin, morâl SIFIR; maddi yönüyse sefil.
Tezkere alsan nolacak; Sara’lar MİRAS kaldı…
Binlerce KÖY boşaltıldı hâne’ler bombalandı.
Tarla’sından, bağ’ından İNSANIMIZ koparıldı.
Nice MAZLUM günahsız tavuk gibi kurşunlandı.
Diyarbakır, Bingöl, MARDİN nefrete maruz kaldı…
Karalama KAMPANYASI getirmiyor gidenleri.
Basın YAYIN körüklüyor düşman etti milletleri.
Maaş’lar çift çift geldikçe KİM aramış çare’yi.
Türk’ü, Kürd’ü savaştıkça ağlayanlar çoğaldı…
Kâlpler titrer ENDİŞE’YLE acep kaç kişi öldü ?
Hergün haber saatinde bilmem KAÇ ocak söndü ?
Sapasağlam gönderilen tahta TABUT’LA döndü.
Suratsız bir HABERCİ’YE acı sonu vermek kaldı…
Yetti artık CANIMIZA bitsin bu kör döğüsü.
Müslümanlar kardestir BU Sermed’in görüşü.
Komutanlar neşe’sinde içki,DANSI, cümbüşü.
Onlar keyif içinde bize AĞIT yakmak kaldı…