Kahrolsun Şeriat diye HÖYKÜRDÜLER günlerce.
Medeniyet yobazları küfür KUSTU gönlünce.
Solak Eli HAVA’LARDA Devrimciydi Ömrünce.
Laik Din’li yoldaş’ını çukur’una KOYDULAR…
Taner kışlalıya ağıt yaktı SEVENLERİ susmadı. Şeytana papucunu ters giydiren; Müslümanı kınadı. Ateist dostları ifrit oldu KÜFRETMEYE doymadı. El çırparak, Alkışlarla CENAZEYİ mezarına koydular…
Kimileri ADRES verir emrederek savcı’lara.
Baba’sı meçhul ATA’İSTLER kılıçları sıyırdı.
Bayan’ları CİYÂKLARKEN hoca’ya, hacı’lara.
Nefret’ini yenemedi Kin KUSARAK haykırdı…
Ayrılık Tohumunu yaydılar bunca ZAMAN topluma. Münafıklar güruhu zehir’ini HER fırsatta kusuyor. Bırakında herkes gitsin kendi İNANDIĞI yol’una. Emretmeye alışmışlar nefret SÖZLERİNİ soluyor…
Ahmet taner KEMALİSTİ Ata’sının Yol’unu güttü.
Şimdi komşu OLDULAR orda İnönü’ye, Bayar’a.
Topragı bol olsun daima şeytanın İZİNİ sürdü.
Ateşli ışık’lar içinde BULUNSUN inanmazdı Dua’ya…