Ne geniş bir ufuk imiş; Yavuz Selimde.
İlim derya’ya dönüşmüş İbni Kemâl de.
Mimar Sinan damgası belli iken Camiide.
Bâki ile Fuzuli´yi ne de güzel bulmuşuz…
Ulubatlı Hasan CESUR kahraman kimligiyle.
Fazilet timsali koca Akşemseddin devrinde.
Yanıp tutuşurlardı Peygamber(s) müjdesiyle.
Fatih Sultan Mehmedi can gönülden sevmişiz…
O şuuru vermek lâzım Molla husrev ilmince.
Fenari akla gelmezmi Şeyhulislam deyince.
Edeb,Ahlak timsâli Gurâni’den ders görünce.
Sonuç Müslüman dan yana İstanbula girmişiz…
İslam birliği ĞAYRETİ canla başla çalışmış.
Cennetmekan Abdulhamid düşmanını ağlatmış.
Ne çare TÂKİP edenler yürekleri dağlatmış.
Kitap – Sünnet çizgisinden saptığını görürsün…
Dilerim ecdadıma asla küfür sözü gelmesin.
Şahlansın yiğitlerim; Dinine kol, kanat gersin.
Ümmet olmak fazilettir; ATA öğüdü dinlersin.
İslam Dünyasında sınırlar kalkmış görürsün…