Ömür boyu bir YASTIĞIN hasretini çekenler.
Adem, Havva ile anılıyor ÖRNEĞİNİ bilenler.
Muhabbet, SAYĞİ bağlamında ahit verenler.
Huzur bulur AİLEDE; Söz verene güvenirim…
Bir aciz GÖNÜL tüccarıysam ezelden.
Başka SERMAYE arama ne gelir elden.
Şiirlerim seslenirken Yürekten SEVEN.
Dün neysem AYNI benliğin sahibiyim…
Karşılık beklemek YAKIŞIRMI sevdalıya.
Bir bedel arama; yokki GÖNÜL gözünün.
Söz geçirmek NE mümkün his’se duygu’ya.
Samimi SEVEN durur arkasında sözünün…
Bir kırılgan kâlbi vardı hani SANA incinen.
Üzecek NE vardı sanki yaralardın derinden.
Naz’ım sana geçiyorsa ÇOK sevdiğimden.
Eğer yanlışım varsa acil HUYUM kurusun…
Eskiden de kızamazdım NE söylesen halbuki.
İnsan HÂLİ Patlasamda öfkemden, sinirimden.
Mazi Hatırındamı UNUTTUNMU bilmiyorumki.
Pişmanlık duyardık MENFİ söz’lerimizden…
Milyonlarca cümleyi bir NAZAR anlatıryorsa.
Hâl dil’ini FEHİM etmek zordur mutlaka.
Sermed gizli sırrını yalnız sana AÇARSA.
Tebessümün YETER paylaşmaya gelirken…
Sermedkadir… LU… 08.07.1973.