Allaha ortak koşulan mânaların cümlesi,
Müşriklerin son ümidi tapınılan meşalesi,
Kuru aklın boş mahsulü fos olan semeresi,
Nice isyan bayrakları ENDÂD ile süslendi…
Allahı sever gibi teslimiyet arzederken,
Putçulugun yollarını aktuele çevirirken,
Çağdaş modern takılırdı taviz vermeden,
Paganizmden dem vuranlar bir adım geriledi…
Üç boyutlu ensablara rıza ile kul olan,
Sanem’iyle avunup sonra ona tapınan,
Huzuruna varıp hürmetli saygıyı sunan,
Muhkem akıl niğmetini materyale degişti…
Boyutları farklıysada içerigi saptırmaktır insanlıgı,
Adı esnam, sanem, heykel, olmuş ilahın ortaklıgı.
Cehaletin sembolüdür insanların inanarak taptıgı,
Bunalımlı kafalar Buda’ dan huzur sûkun bekledi…
Görmedigine inanmayanlar bile bile tapınırken,
İçerigi taş, demir, bronz, beton ya da bakır’ken,
Heykeltıraş şekil verecek onu kırıp dökerken,
Yer degişti mabet’eri cadde meydan süsledi…
Yaratana muhalif kafalar isyanda tağut’u arar,
Sosyal düzen yıkıcısı muhtevada fesat var.
Görsel bilimsel takınırlar ya da sabrımı sınar,
Fıtratı bozarak yozlaştıran beyninide tütsüledi…
Darun nedve kanun yapar alternatif sunardı,
Lat, menat, uzza heykellerini belli İLAH sanırdı.
Şirk batagına saplananlar mutlaka aldanırdı,
Ebu Cehil çığırından yürüyen zamanede ünlendi…
Maddeyi yükseltirken Firavun gururuyla kibirle,
İlah sandı kendisini güç kuvvetin zirvesinde,
Bir Musa ders verince apıştı acizligin ötesine,
Zulme kanat gerenler şeytanıyla bütünleşti…
Daga taşa şekil verip sanatıyla övünenler,
Sonra geçip karşısında ibadete yönelenler,
Minareye alternatif buldum diye öğünenler,
İmanı rehine bırakıp isyanına mağlup düştü…
Sermedkadir 05.01.2014