Olmaz olsun medeniyet soyulmaksa ASIL’DAN.
Çıplaklığa hosgörülü TESETTÜRLÜ hırpalar.
Özgürlük’ler SEVDALISI dem vuruyor yasak’tan.
Fatma Ana’mın TORUNU Kur’ana sarılıyor…
Hicab duydum desem yaşanılan HAYATTAN.
Bön bön bakar oldu çagdaş SAHTE aydınlar.
Ar, hâya koybolmuş SİLMİŞ; Kutsal kitaptan.
Edeb, ahlâk, itikada HALÂ şüphe ile bakıyor…
Kara FATMA diyerek güya hakarete sarılır.
Göstermelik insan hakkı sahtekârda SIRITIR.
Zaten aksayan hukuk tümden RAF’A kaldırılır.
Mâneviyat kale’sini SÖZ’LE yıktım sanıyorlar…
Bu hâllere LÂYIK olmak üzüyor ÜMMETİ elbet.
Utanma, ARLANMAYI unutmuş davranışları şirret.
Kime fikir BEYAN etsem diyor; Biraz daha sabret.
Cahil terbiye görmemiş; belli yine ZIRVALIYOR…
Sermed ENDİŞE duysa da; geçer kahırlı günler.
Yeterki kimligini, benligini unutturmasın HÂLLER.
Her DİL akaidine yönelik söz’ler İFADE eyler.
Kötü Laf sahibinin; Nice KÖPRÜ’LER yıkıyor…