Ben heykel sevemedim İBRAHİMİ tanıyınca.
Put, SANEM, heykel hangi dil’de anıldıysa.
Nasıl mutlu olmuştum ALİ O Put’ları kırınca.
Saygıyla önünde eğilir, NE yaptığından habersiz…
Varsa bir KERAMETİ anlatsalar kulak versek.
Taş, Beton, Bronz RUH’SUZ işte özetlersek.
Hürmete LÂYIK olanı Rahmet ile yâdedersek.
ŞİRKE çanak tutuyor; Haram, günah’tan habersiz…
İslamın zıt gördüğü; Yıkılsın bu HEYKEL’LER.
NUH kavmini de sol’ladı TAZİM ile dikilenler.
Uzaklaşmış sapıklıktan; Sodom, gomore’yi bilenler.
Gözü kör, kulak sağır; Dün’den İBRET almıyorlar…
Hani Put’larla doluydu bir zamanlar BEYTULLAH.
Lat, Menat, Uzza eski, yeni ervahına LANETULLAH.
Samiri’nin BUZAĞI yaptığını beyan eder yüce Allah.
Firavun İsyân ederken; Musa, Harun TESLİM olmuş…
Şahsiyyeti unutanlar ÖLÜ ŞAHSIN sığıntısı oluyor.
Namaz, Niyaz cahili PUT önünde hareketsiz duruyor.
Hani Çağdaş, MEDENİ’YDİN benim aklım almıyor.
Kendi yapar, kendi tapar; Düz MANTIĞI iflas etmiş…
MÂBEDİMİN KARŞISINDA…
Hiç bir MAL’A faydası yok Mâbedimin karşısında.
DAVAR gitmez arkasından; Adın İNSAN anlasana.
Eğer İman ehli isen; Kalbindeki O Putları KIRSANA.
Bilmem Sermed dolu’yamı yoksa boş’laramı konuşmuş…
Sermedkadir…LU…20.10.2016…
Sermedin sayfası: ( www.sermedkadir.de. )