Güven saadet aşılar yaşıyorken kıymet bil.
Vefa duygusu insan yakışır emanete ehil.
Vicdan Rabbimin lütfuyla canlıda eşit degil,
Merhamet’le yaklaşırken kimi düşman digerine…
Söz vardır saygı duyarsın dilden düşerken.
Dedikodu, gıybet incitir laf diye konuşurken.
İftira’dan korkmak lazım sakınıp söylemekten,
Nice ocaklar batırır; vebal yükler sahibine…
Elimizde fırsat olsa fitne yolunu kapatsak.
Münafıgın vasfı çirkin; duymayana anlatsak.
Hoyrat üslup sahibini muhatap tanımasak,
Kendi söyler kendi dinler yazık sevdiklerine…
İnsan eti yemektir; ğıybet yapan utansın.
Eline ne geçecek zehirinle ara bozarsın.
Yalan yanlış haberleri cahilane yayarsın,
Son pişmanlık fayda vermez tevbe’yi dene…
Huzura susamış gönüller bir çift sözle mutludur.
Tarümar edilmiş sineler bunalıma mahkümdur.
Kalp kırmak amellerin kolayı vefasızda bulunur.
İki cihan saadetine susayan kanat gerer birbirine…
Sermedkadir…LU…29.05.2003…
Sermedin sayfası: ( www. sermedkadir.de )