Bir ateş düştü içime, Dondurucu soğukta. Ben inanmış Mü’minim itaatim maruf’ta. Çekilirmi Müslüman el sözüne kanıpta ? Yıkılsın küfür kalesi vasıta ben olayım…
Küçük görme cüssemi, İbni Mesud önümde. O cesaret, O Yigitlik tabii vardır özümde. Hak var, gerçek yatar Ebu Zerr’in sözünde. O manevi örneklere candan bağlı kalayım…
Cehaleti reddederken arş’a yükseliyordu. Ahad, ahad sözleriyle bir mesaj veriyordu.
O Mü`minleri felaha, necata sesleniyordu. Çığır açan Bilâllerin ben köle’si OLAYIM…
İnsan yalnız olamaz ki ona yoldaş’ta lâzım. Koruyucu, KOLLAYICI arkadaşa muhtacım.
İki’nin ikincisi, Onlar benim BAŞTACIM. Rivayet SAHİBİNİN ayak tozu olayım…
Fukara deyince Ebu Hureyreyi düşündüm. İlmin AŞIĞI ama çözüverdi müşkül’üm. Aldı Allah Rasul’ünden DERT’LERİ çözdüm.
Sünnet, Hadis ANLATANA duaları yollayım…
Maneviyat önderleri kul oldular yaratana.
İlim, Âmel, İhlas, Sabır örnek oldu inanana. Dogru sözlü SEBATLI bakmadılar kınayana, Hepsi manâ sultanıydı Onlara lâyık olayım…
Heva, Heves yer bulmadı hayatları tertemiz. Haram, Helâl sınırını gözetirdi ŞÜPHESİZ. Onlar çizdi DOĞRU yolu yürümeyi isteriz. Cennet müjdesi aldılar Örneğimle yaşayım…
Tasdik etmek kolay değil zaman kötüydü. Ebu Leheb, Ebu Cehil şirretlikte öncüydü. Hamza hem bedenen hem imanı güçlüydü. Hiç bir kuvvet caydırmadı Kurban olayım…
Zor zamanda konuşmak hepsinin meziyyeti. Kureyş müsriklerinden çok gördü eziyeti. Şeytanları korkuturdu O Ömerin heybeti. O Sıddıklar ordusunu daha nasıl anlatayım…
Hepsi müjde verdiler kutsal yolu izleyene. Hasenatta örnek OLUP kavuştular emeline. Cehennem MEKAN oldu hakikati gizleyene. Peygamber(s) Ashabının ayak tozu olayım…