KOMŞU, KOMŞUDAN HABERSİZ…

Çoğalıyor VİRANE’LER, Terkedilen hâne’ler.
Asıl, Nesil göç ettikçe UNUTULUR sülale’ler.
Üst üste yığılmış bak dört duvarlı DAİRE’LER.
Komşu, komşudan HABERSİZ koku gelir ölünce…
 
Hâyal değil düşünceler rahat, HUZUR kaçırır.
İki kuşak ilerisi akrabayı, yakınını KİM tanır.
Aileler küçülüyor yalnızlığa, ISSIZLIĞA uzanır.
Ah vah etmek çaresiz YAKIN günler gelince…
 
Yüzümüzde gülmez oldu kayğı İLE bakar olduk.
Kelimeler KISIRLAŞTI, kâlp titrerken biz sustuk.
Şu ıssızlık ÜRKÜTÜCÜ nice ğailede boğulduk.
Endişeler artar oldu yaş KEMÂLE erdikçe…
 
Buruşan bedenimde haber sonu MÜJDELİYOR.
Terk ederken saç tellerim sanki TERÖR estiriyor.
Ağaran sakallarım kanıtı ÖTEDEN haber veriyor.
Neden hayret ederizki ay’lar, yıl’lar ERİDİKÇE…
 
Bir dostumun muhabbeti unutturur KEDERİ.
İhya eder HATIRLARSA neşe verir sözleri.
Aşılmaz dağ KILMAYALIM ovaları, düz´leri.
Yolun uzagı olmaz Ziyarete NİYET ile gelince…
Razıyım eksik olsun malım, mülküm etmem ĞAM.
 
Yüz çevirmesin DOSTUM, artar gönlümde yaram.
İnsanlığa FAYDA sağlasın daima sapmasın rotam.
Aşağı, dip ÇUKURLARDAN çıkmak zor olur sonra…
 
Sermedkadir…LU…17.08.1986…
Sermedin sayfası: ( www.sermedkadir.de )

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht.