Mukaddesat AYRI, Din farklı kalıpta.
Sakın VİCDAN anlayışını aynı sanıpta.
Merhamet fıtri duyğu sanal izah’ta.
Her ŞERİAT özel’inde uyum istiyor.
Farz, VACİP, Sünnet başta geliyor…
Gönül sarayından tek TUĞLA eksilmesin.
Ne bir ayrık otu, SİVRİ diken bitmesin.
Şaşı baksın gözleri zinhar NAZAR etmesin.
Hasedinden çatlayacak TEZ elden ayılmalı.
İhanet çukuruna DÜŞEN acınacak zavallı…
Kâlbimiz kararmasın İFTİRA’YI sınama.
Kara ÇALMA yalan’larla muhabbeti kınama.
Varmı ondan ötesi bak SEVGİ denmiş adına.
Buluşunca Sine’lerde Huzur, SÜKUN aşılar.
Mutlu, MESUT, Saadet’le uzun yaşarlar…
Ne ZEKİ insanlar var Hidayeti kayıp’ta.
Sanki DEHA sahibi mükemmeli aramakta.
İlmi VERİ yakalamış kafası karışmakta.
Yaradan’dan habersiz ömrünü tüketiyor.
İki ARAF’TA kalmış vesvese üretiyor…
Tabiatın bağrında türlü CANLI dirilir.
Toprak ANA misâli berekete gebe’dir.
Semeresi türlü MEYVE ğani sebze’dir.
Biraz ğayret Sermed vesile’dir AŞ’IMA.
Su hayat’tır, GÜNEŞ ışık; Aklın başında…
Sermedkadir…27.09.1988…