Gençlik yıllarımızda ne KADAR umursamazdık.
Ana, baba, kardeşlerle HAYATTAN zevk alırdık.
Dost arkadaş sevgi BAĞI bitmiyecek sanırdık.
Tek TEK aramızdan ayrılanlar hayatı zindan etti…
Zihnimizde BİTMEZDİ hiç; Ne kadarda kısaymış.
Kırk, elli, altmış derken geçti YIL’LAR bir hâyal’miş.
Vakit, saat geldiginde bir an dahi UZAMAZMIŞ.
Nice YENİLMEZ pehlivanlar en sonunda pes etti…
Uzayıp giden yıllar bak habercisi ECELİN.
Netice yaklaşıyor SUSACAK agzında dilin.
Bir bir terk ediyor ÖZLEYENİN, sevenin.
Ahirete İNANMAMAK hasta beyin illeti…
Hesap yapmak yarınlara tutarmı acep.
Emelimiz öyle çokki BİTMİYOR talep.
O son günün habercisi kapıya GELİP,
Dayanınca; İNKÂRDAKİ yaşayacak zilleti…
Misafirlik biter elbet RAZI olmak tek çaresi.
Sadece yaşlılarmı öldü; gençler CİĞER paresi.
O an yenirse onulmaz MÜTHİŞ ecel sillesi.
Varmıdır KANTARI çekmeye muhaldir o sıklet…
Kadere inanmayan, hatta kaza ile ALAY eden.
İmanımı İRDELEYEN yaşantımı tenkid eden.
Giyim – Kuşam, şeklime bil cümle halime gülen,
Nasıl taşır aklım almaz o sonuncu ÂKIBETİ…
İçim titrer son andan, İMANIM baki kalsın.
Sermed unutma; Dünyanın nimetiyle yaşarsın.
Hesap büyük; toplar, çıkarır, böler, ÇARPARSIN.
itikad saglam, İman TAM’SA işte dünya serveti…
Sermedkadir…LU…18.09.1987…
Sermedin sayfası: ( www.sermedkadir.de )