Güvendigim dağlara KAR yağsada Temmuz’da.
Ümitler başka bahara kalsada eller NİYAZ’DA.
Ketum YÜZ’LÜ dost bırakmışsa kuru ayaz’da.
Samimi sevgi, MUHABBET gönülleri ısıtır…
Başı öne eğmek, kula kul’luk YAKIŞMAZ.
Zayıf İRADEYLE hükmetmeye kalkışmaz.
Eza , CEFA zulümle hürriyetsiz yaşanmaz.
Yıkılır BÜTÜN engeller Seciye’ni unutmazsan…
Tutki yaktık GEMİ’LERİ bakarmıyız engel’lere.
Onur, HAYSİYET sahibi olurmu koşulsuz köle.
Her gönül YÜKSEĞE lâyık bundan ne ki ellere.
Müslüman GIPTA’YI seçmiş haset eden utansın…
Adam olmaktan GEÇİNCE vekil olsan ne yazar.
Bayram çocuğu modunda AMAN değmesin nazar.
Kendi gölgesinden KORKAN derince çukur kazar.
Kalıbı İNSAN bellersin; Boyu posundan utansın…
Davulu yüklemişler sırtımıza, TOKMAK onlarda.
Bizde kağıt, kalem, başörtüsü; DEYNEK onlarda.
Balta’ya sap olamayan KALIVERİR ortalarda.
Açılır CÜMLE kapılar Şahsiyyetten kopmazsan…
Saygı, HÜRMET gösterirdik anlasaydık ötekini.
Sahte KİBÂRLIK budalası ilikliyor ceketini.
Evet EFENDİM demekten bükülüyor iskeleti.
Bir HOŞ sadâ bırak Sermed anılmayı istiyorsan…
Sermedkadir…LU…24.07.1983…