NEFES ALIP VERİYORKEN…

Bazan  cesur  oluyor  insan  kapılıyor  rüzgara.

İZ  bırakır  Bedeninde  şifasız,  onulmaz  yara.

Sermaye  tükendikçe  nadim, pişmanlık  sonra.

Dil’imize  her  geleni  konuştukça   batıyoruz…

 

Yaradan  takdir  buyurmuş  emanet  sahibiyiz.

Dava’ya  Su’ya  muhtaç  NEFES   alıp  veririz.

Ne  mutluki  duygumuz  var; beğeniriz, severiz.

Bir  avuçluk  kalbizide  KAİNATI   saklıyoruz…

 

Ğayb  Allahın  indinde  bize  inanmak  düşer.

Teslimiyet  Ûlvi  gerçek, isyânkar  küfr  seçer.

Sırat  kıldan  ince  imiş  imanlı  hızla  geçer.

Sorgu,  sual,  hesap  günü  şuuruyla  yaşıyoruz…

 

Bir  dahamı  geleceğiz  rahatlığı  ani   batarsa.

Saçma  MANTIK   hesapları  suratına  çarparsa.

Sorumsuzluk  belâsı  ahireti  dimağından  çıkarsa,

Akıl,  fikir  niğmetini  VESVESEYLE  yoruyoruz…

 

Gençlik,  ihtiyarlık  darken  bir  gün  vâde  dolacak.

Dünya  imtihan  alanı  YARATLAN  sınanacak.

Ölüm  gerçeği  HAKİKAT; her  canlı  onu  tadacak.

Veren  de  O,  Alal  da  O   kuruntuya  düşüyoruz…

 

Sermedkadir…LU…11.08.2015…

Sermedin  sayfası: ( www.sermedkadir.de  )

 

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht.