Ağır yükler taşısamda ŞİKAYETİM olmadı.
Ton’larca demir bedeli LÂF’IN aklımda kaldı.
Muhanet zor DİYORLAR yaşayanlar inandı.
Unuturmu senelerce SIĞINTIYA katlanan.
Şahsiyeti YARALANIR Söz’ün esiri olan…
Ağız kokusu beter; Kafam DURU olsun diyor.
Dünya ĞAİLESİ geçer üzüntü sonu gülüyor.
Hatır, GÖNÜL bilmeyenler patavatsız oluyor.
Yaşı yetmişe varsa da;VAH üslubu yabancı.
Ağzı olan KONUŞUYOR halâ yok ki ilacı…
Lâf salatası sanki konuştu ben yoruldum.
Malayâni İFADELER lisanımdan soğudum.
Dedikodu, ğıybet, YALAN yetişir doydu…
Dil YARASI geçmiyor içe işler gün be gün.
En Bâhtiyâr an’larını gölgeliyor şu ÖMRÜN…
Sımsıcak duyguları paylaşmaktan KAÇMAK niye.
Mâdem kısacık ömrümüz Şeytana verme HEDİYE.
Hiç bir şeye benzemiyor İnandım SÖZÜN gücüne…
Hasretini çeker bazan SAAT’LAR geçmesin deriz.
Gönül dost ARIYOR Sermed usanmadan dinleriz…
Sermed Kadir…LU..21.03.1994…