PEYGAMBERE SALATÜ SELAM GETİRİLMEZ DİYEN KİŞİ’YE CEVAP… Peygamberin adı anıldığında salatü selam getirmeyi *YALAKALIK* olarak vasıflandırılan adı Müslüman isimli şahıs(Mustafa İslamoglu), lakin her hangi bir İran mollasının adını anarken de saygı ifadesine bürünerek tutarsız kişiliğini aşikar eylemektedir. *Sinek küçük ama mide bulandırır* sözünde olduğu gibi ilmi kendinden menkul bu gibi şahıslar son yıllarda KAFA BULANDIRMAYI adet hâline getirmişlerdir. Rabbim şerrlerinden muhafaza eylesin… İnanıyorum ki; Müslüman’ın bilinen vasıflarından en güzel olanlarından biriside VASAT ÜMMET oluşudur. Müslüman her iş ve hareketinde dengelidir, ölçülüdür ve hesaplı hareket edendir. Müslüman için bilindigi gibi her hangi bir mesele gündeme geldiğinde başvurulucak kaynak: Kitap, Sünnet, İcmaa ve Kıyas bütünlüğüne sımsıkı sarılmasdır. Müslümanın her adım atışı hesaplı olmalıdır. Müslüman yer ve zamanı bahane ederek imanına ve inancına ara verme hakkına sahip degildir. Dini yaşantısını ertelemesi de düşünülemez…
Rabbimiz Ahzab Suresi ayet.56.da mealen şöyle buyurmaktadır: ***Allah ve melekleri peygambere salat etmekte, yani Allah onun şeref ve şanını yüceltip makamını yükseltmektedir. Melekler de dua edip bağışlanmasını dilemekteler ve yüksek derecelere yükseltilmesini isterler. Ey inananlar. Siz de O’na dua ederek derecesinin yükseltilmesini isteyin. Onu hayırla yad edin, kendinizi O’nun rehberliğine tam bir teslimiyetle terkedin…***
Müslüman bulundugu ortamda gittigi her yerde İslami hayat bütünlügü kendini göstermelidir. Mahiyetini ne olup ne olmadıgını bilemedigimiz, anlamadıgımız, tahkik etmedigimiz, incelemedigimiz meseleler üzerinde ulu orta yazmak, konuşmak da bizlere yakışmaz diye inanıyoruz. Müslüman’ın her anında İSLAM olmalı, Müslüman azmini, gayretini, manevi üstünlügünü İSLAM Dininden almalıdır. Müslümanın kıymeti işte burada yani Dinine verdigi deger oranındadır zaten. Kuran ve Sünneti seniyyenin emirleri Müslümanı iyilige güzelliğe, dogru olana götürecektir inancını taşıyoruz. Peygamber efendimizi (sav) Kur’an kerim nasıl tanıtıyorsa; tanıttığı gibi tanıyıp iman etmek mecburiyetindeyiz; düşmanlarının O’nun hakkında ortaya attığı iftiralara itibar etmemek. O’nun Allah’ın yarattıkları arasında en değerlisi olduğuna, Peygamberlerinin sonuncusu olduğuna inanmak boynumuzun borcu…
Rabb’inden bildirdiklerinde ma’sum olduğuna, ismet sahibi olduguna, emanet, teblig, risalet görevini en mükemmel şekilde yaptığına, mucizeler sahibi olduğuna, en büyük mucizesinin de Kur’anı Kerim olduğuna kesin iman etmek durumundayız. Peygamber sevgisini bütün sevgilerin önüne koymak, bize cennetin yolunu göstermekle yapmış olduğu iyiliğin kıymetini takdir edip minnettarlığımızı göstermek. Peygamber efendimizi sevmenin Allah Teâlâ’yı sevmek, O’na yaklaşmanın Allah Teâlâ’ya yaklaşmak olduğunun şuuruna varmak. O’nun bize canlarımızdan daha yakın, bize bizden daha şefkatli olduğunu bilmek. Sevdiğini sevmek, sevmediğini sevmemek, O’na yakın olanı yakın, uzak olanı da uzak bilmek görevi omuzlarımızdadır inancındayız.
Peygamber efendimize (sav) karşı saygımızı kâğıtlarda yazılı ve dillerde tekrar edilen şiir naat, kaside mısraları şeklinde değil, samimiyetle sadakat ve uygulama şeklinde ispat etmek, Sünneti seniyyesini O’nun kendisi gibi görmek; Peygamber efendimizin (sav) huzurunda asrı saadette yüksek sesle konuşulmadıgı gibi Sünnetinin karşısına da teslimiyetin ve uygulamanın dışında bir şeyle dikilmemek. Sünneti ve Hadis öğrenmeyi *DİN* olarak görmek ve bu inanca sımsıkı yapışmak duygusuyla ve hissiyatıyla ögrendiklerimizi hayatımıza tatbik etmek görev ve sorumluluklarımız içerisindedir inancını taşıyoruz…
Peygamber efendimizin (sav) yaşadıgı dönemde Sahabesinin mübarek vücuduna zarar gelmesin diye, etrafında etten kemikten sur ördükleri gibi şimdi biz müslümanlarda, Peygamber efendimizin (sav) sünneti seniyyesini korumak, o uğurda her ne gerekiyorsa ona katlanmak, gerekeni feda etmeye hazır olmak imanımızın gereklerinden olmalıdır. Peygamber efendimize (sav) Her anıldığında, bilhassa Ezandan sonra, Cuma günü…O’na SALÂT VE SELAM GETİRMEYİ, üzerimizdeki hakkının en küçük ifadesi, şefaatinin bir aracısı olarak görmek durumundayız. O’nun Sünneti ile istihza edenlere, basite alanlara ve o yerlerde duranlara, herhangi bir bid’âte, sapıklıga destek olanlara fırsat vermemek görevlerimizden olmalıdır. Ne olursa olsun Peygamber efendimizin (sav) bir Sünnetinin yaygınlaşması için mücadelenin en güzelini vermek durumundayız. Allahın Dinine yardım edenler safında bulunmaya gayret edecegiz inşaallah.
Peygamber efendimize (sav) ait bir Sünnet gördüğümüzde içten bir sevinçle sevinmek… Gaipten bildirdiği şeylere gözle görür gibi inanmak. Yasakladığı şeylerden ateşten kaçar gibi kaçmak bizlerin özelligi ve güzelligi olmalıdır. Farzı muhal, Peygamber efendimizin (sav) Sünnetini yaşatmada hiç kimse kalmasa bile, yaşatacak tek müminin biz olduğunu hissederek çalışmak, çalışana bu gayretle destek olmak sorumluluğunda olmalıyız… Ne kadar Sünnete göre yaşadığımızın testini sık sık yapmayı da İTİYAT haline getirmeliyiz. Peygamber efendimize (sav) uymayı, Sünnetini yaşatmayı rahmetin ve mağfiretin bir sebebi olarak görmek durumundayız…Ayrıca, Peygamber efendimizin (sav) Ehl-i Beytini(AİLE EFRADINI) sevip hürmet etmek. Sahabelerini sevmek, takdir etmek… Onların aralarındaki meselelere hiç bir şekilde dil uzatmamak İSLAMİ karakterimiz olmalıdır. Peygamber efendimizin (sav) mirası olan ilmi öğretip yayan, Sünnetini yaşatan âlimlere saygılı olup, destek olmak şuuru kalbimizde, gönlümüzde, beynimizde yer etmelidir….
Gelecegimizin teminatı olan göz nurumuz çocuklarımızı Peygamber efendimizin (sav) sevgisi ve O’nun izinden gitme, O’nu yegâne örnek ve önder bilme şuuru ile yetiştirme, bu hedefi de tatbik ederek ilk örnek olma çaba ve gayreti tabiidirki biz Müslümanlardan gelmelidir. Bunun için de mescitlerde ders halkalarında evlerimizde Kuran sünnet okumayı elverişli hale getirmeliyiz. Çocuklarımızı SALAVAT okumaya alıştırma, Peygamber sevgisini aşılamayı teşvik etmek zorundayız. Velhasılı Sünneti seniyyeye sımsıkı baglanmak, o yol üzerinde yaşamaktan gayrı bir kurtuluş reçetesi bilmiyoruz. Rabbimiz Enbiya suresi ayet.107.de mealen şöyle buyurmaktadır: ***(Resûlüm!) Biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik…*** Peygamber efendimize baglılık, peygamber sevgisi ve bunun bir geregi olarak vefa duygusu İMANIMIZIN BİR GEREĞİDİR inancındayız….
Mutlaka her müslümanın bir umudu, bir beklentisi ve bir özlemi vardır. Bu isteklerimizin başında da Peygamber efendimizin (sav) şefaatı gelir diye inanıyoruz. Şefaat umudu Peygamber efendimiz (sav) için… Sevgi iddiamızın ispatı için… O’nun mirasını gelecek kuşaklara aktarmak için… Bir müminin gücü ve imkânları oranında neler yapabileceğini göstermek için… İslam ve İman ile şereflenme nimetinin karşılığında, Peygamber efendimize (sav) vefa gösterebilmek… Peygamber efendimizin (sav) Sünneti seniyyesine sımsıkı sarılmakla olur inancındayız…
Peygamber efendimiz (sav) bir hadisinde mealen şöyle buyurmaktadır: **Kıyâmet gününde insanların bana en yakın olanları, bana en çok salât ü selâm getirenleridir…(Tirmizi)** Yine bir başka hadiste mealen şöyle buyurulmaktadır: *** Kabrimi bayram yeri haline çevirmeyiniz. BANA SALATÜ SELAM GETİRİNİZ. Zira nerede olursanız olun SİZİN SALATÜ SELAMINIZ BANA ULAŞIR… (Ebu Davud)** Velhasılı hangi bi’dat ehli her ne derse desin, sadece kendi şahsını bağlar. Bizler her ismini duyduğumuzda, okuduğumuzda, Peygamber efendimize SALATÜ SELAM GETİRMEYE devam ediyoruz ve diyoruz ki: Allahumme salli ala Muhammedin ve ala ali seyyidina Muhammed…
Sermedkadir…