Ne kadar şükretsemde nafile ZOR anlatamam.
Dil’im tariften YOKSUN tadı, rengi sayamam.
Bin bir çeşit çiçeği KOPARMAYA kıyamam.
Kara toprapın bağrından güzellik FIŞKIRIYOR…
Kimi edeb öğretiyor; yoldan çıkan’sa İSYANI.
Bazıları Zulmederken unutmuş EDEB erkânı.
Asi’lerse RAY’DAN çıkmış İblis dolu her yanı.
Yazık bulmuş belâ’sını; Sabreden MEVLÂ yolunda…
Tabiat nelere GEBE; koynunda rızık taşırken.
Vesile türlü GIDA’YA; Su hava’yla buluşurken.
Milyarlarca canlı MEVCUT; yiyeceği paylaşırken.
Zikreden DİL bir şekilde Hak’ka şükran bildirmekte…
Ne mubarek KULLARIN var ya Rabbim.
Sende kudret; muhtaç sana MEVCUDAT.
Rızık senden, Tevfik senden bilmiyen zalim.
Zikir eder hâl’iyle; İNSAN, hayvan, nebatat…
Hazineler versen yetmez Paylaşmayı sevmeyene.
Vicdan nasıl anlatılır elem, keder ÇEKMEYENE.
Namaz HUZUR aşılarken esef secde etmeyene.
Melek’ler TESLİM olurken; İblis Kibir yüklüydü…