Kapanmasın yüzümüze artık pas’lı KAPILAR.
Gözüm Kenan EVREN’LERDEN nefret ediyor.
Lâyık degil oturmama karanlık,KİRLİ yapılar.
İnsan degil, BÖCEKLER, Fareler isyan ediyor…
İçeri tıktıkça HAYVAN misali bizim gibileri.
Yalnızlık zor, Ruhuma ĞAM’LA,hüzün çöküyor.
Unutmadık daha Verem`den ÖLEN gençleri.
Hatırıma geldikçe o günler dünyam SÖNÜYOR…
Üst üste doldurdular SAĞCI – SOLCU yıllardır.
İnsan diye HAYVAN’LARDAN öte’de fark aradık.
Zifiri karanlık ORTAMLARIN ortak adı zindandır.
Vicdanı merhameti kan içici yarasa’ da var sandık…
Utanmadan her türlü İŞKENCE’DE sınandık.
Lanet olsun; Kula kulluk yapanları KINADIK.
İnsanlıgı OLMAYANA asla meyil duymadık.
İnsanlık şerefine kast eden bu cinsten degil…
Sagcı solcu ASARAK islah edecekler mümkünmü.
Daha çocuk yaşta daragaçlar idamlarla TANIŞTIK.
Eza cefa İŞKENCE’YLE geçen günler aldı ömrümü.
Deneme tahtası oldu BEDEN’LER insanlıktan utandık…
Ümitsizce HAYKIRDIK; bizden olmayana şikayet için.
Amerika, Avrupa milletlerinden DEMOKRASİ dilendik.
İnsanlık ONURUYLA öne düştü; Rusya, Küba, Çin.
Kenan gibi düşünmeyenlere hayatı ZİNDAN eyledik…
Bayram`dan BAYRAMA tanınan açık görüşü.
Her türlü nimet`lerin, itibarın özünden bildik.
Fikir suçlusuyduk, tanımadık ASLA kavga, dögüşü.
Hakarete, Yasak`lara SİNEMİZİ siper eyledik…
Sürü gibi doldurdular üst üste ÇİFTE ranza’yı.
İfade’si zor; bazı hayvan`lara ĞIPTA eyledik.
Yasa’nız batsın; Kuvvetli güçsüze çektiriyor eza’yı.
Gözümüzde yaş, TEVEKKÜL’LE dilde zikir eyledik…
Abartı yok YAŞANANLAR İnsanlığın iflası idi.
Her zorbanın küfürüne METANET’LE sabrettik.
Kimi gırgırına dayak atar, pis PİS ötekisi gülerdi.
EZA CEFA’YLA çıkmayan candan ümit BEKLERDİK…
Hasta yatsak, KIVRANSAK kim duyacak, bilecek.
Dar hücre`de Tecrit’teysek kim gözyaşını silecek.
Ay`lar varki gözüm YOL’DA görüşcümüz gelecek.
En ACI İhtimaâl belki dostun defter`inden silindik…
Sevdiklerinden ayrı zaten; bir gariblik ÇÖKER.
UMUDUMUZ Yaradan’da kuluna vekil`dir dedik.
Ömür,Vâde yeter kimi Zindanda dünya`dan göçer.
Cenaze namazını KILMALARA bile hasret edildik…
Uyuşan bedenimmi BİLMİYORUM yoksa beynim’mi.
He taraftan belâ yağdı YİNEDE önemsemedik.
Niye ğam çekeyim SEBEPSİZ karıncayı ezdimmi.
Şehadet’tir;Ezel’den HAK’KA yürümeyi hedef belledik…
Şükür, Hamdederim; İlahi adalet var orda generalde degilsin.
Civan gibi gençler bogdun DARBE’YLE nasıl hesap verirsin.
Masal değil MİLLETİNE İhaneti bütün alem böylece bilsin.
Hemen unutuyoruz sermed KANIT’INI delilleri çabucak sildik…
Sermedkadir…LU…20.12.1986…
(Birileri yaşar, birileri yazar, birileri konuşur…)