Sokak ORTASI kavgaları görünce.
Kedi köpek misali ALENİ döğüşünce.
İnsanlıktan nasipsizler güvenir GÜCE.
Nerde AKIL, Fikir hani İnsansın.
Mazluma kalkan ELLER kırılsın…
Hani EMANET almıştın unuturmusun.
Hamd etmeyi dene YUVA kurmuşsun.
İbret alsan HAYVAN kadar yokmusun.
Hâmiyetli olmak, korumak SANA düşüyor.
Saygı, SEVGİ unutulunca kalpler üşüyor…
Adaletsiz HAKİM Savcı kendine dönsün.
Muhakeme erbabı artık ÇARE düşünsün.
Senin EVLADIN olsaydı ne düşünürdün.
Böyle İZZETSİZ yaşamak nereye kadar.
Duyarsız bedenler EBEDİ ateşte yanar…
Güneş hergün dogup, YİNE batarken.
Yıldız kayıp yörüngeden ÇIKARKEN.
Aylar, MEVSİM’LER, zaman akarken.
Nedir bu durgunluk UYANMAK nerde.
Bende burdayım de ALÇAK namerde…
Sorumsuza TAVIR koyma zamanı.
Yeter artık bak YAKLAŞTI yol ayrımı.
Ben deyim üç, hadi BEŞ gün batımı.
Çıldırmış İnsanlar nasıl CANA kıyıyor.
Sermed HABER aldıkça içim yanıyor…