Ayrı KALDIK yıllardır uzaklaştık mecburen.
Toprağınmı, insanımı, SENİ bana sevdiren.
Muhabbetle, iştiyakla dua’larla YÜZ güldüren.
Düğünleri, Bayramları TÜTER hâla gözümde…
Memleketim, KÖYÜM gönlüm kadar yakındır.
Şerefiyle, şanıyla KÂLBİMDEKİ Vatan’dır.
Kim demiş ki UNUTTUM; külli yalandır.
Karşılıksız sevenler SAMİMİYET aşılar…
Benim köyüm insanı sıcak kanlı MERT olur.
Yiğitlige numunedir gönlü gözü PEK olur.
Katığı kıt bulunsada sofrasında YER olur.
Şükür HALÂ âdetleri kaptırmadık namerde…
Soba BAŞI sohbetleri ne güzel anılardı.
Şakasıyla, fıkrasıyla SİNE’LER canlanırdı.
Saygı, sevgi yumagı BİR başka yaşanırdı.
Düğünüyle, diri’siyle daima muhtacız ferde…
Sonu gelir karanlıgın TAN yeri ağaracak.
Uzak kalan gönüller MUTLAKA buluşacak.
Ana, Baba, Evlat birbirine KUCAK açacak.
Bazı hâyal, biraz RÜYA nolur çok görme…
Gönlüm şenlensin istiyor cıvıl CIVIL coşarak.
Kuvvet buluyorum ancak ANLAŞILIR yaşayarak.
Sanki ÂBI HAYAT gibi pınar hayata kaynak.
Kara pınar, Kuyu pınar MORÂLDİR can özüme…
Sermedkadir…LU…21.04.1978…