Yalnızlık

YALNIZLIK ASLINDA ürkütücü bir sözcük.
Onu sevdigimi söylesemde gerçegi böyle.
Anlam yükletmekte acizdir lügat ve sözlük.
Yaratana mahsus olan, tabii bizlerden öte…

BAZILARI DÜNYAYI zindana çevirerken,
Sorumluluk TAŞIYANLAR; canla, başla çalışır.
İmtihan DÜNYASINDA mücadele verirken,
İmandan nasibi olanlar hakikate YAPIŞIR…

ŞU Küçük dünyamı mutlaka aydınlatan var.
Yoksa çekilirmiydi zifiri karanlık yüzlüler.
Sadece sesini duymak tüm dertleri kovar.
Hayat anlam kazanır; gönülde seveni sever…

YAŞANTIYI cekilmez KILMAK bize yakışmaz.
Bir gülüşün, bir BAKIŞIN inan dünyalar değer.
Otuz üç YIL geçsede o tazelik YIPRANMAZ.
Şükrediyorum Rabbime senin VARLIĞIN yeter…

Her geçen gün gönlümde hüzünle UKTE BIRAKIR.
Keşke lerde umut OLMADIĞINI bildigim halde.
PiŞMANLIKMI bilmiyorum, yinede ruhum YIPRANIR.
Tek istegim keder, hüzün olmasın bal rengi gözde…

İnsan ne ki aciz VARLIK; zaten kendine HAYRI olmaz.
Birseyleri değiştirmek dileriz MÜŞKÜLATI belliyken,
“Şükürki Rabbime VARSIN” sözünden Sermed yorulmaz.
Arzu, istek, temenni, niyaz ve de DUALAR dilindeyken…

Sermed Kadir…15.06.2010

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht.