Yüzüm gülmez ğayrı kayğıyla BAKAR oldum. Kelimeler kısırlaştı, kâlp titriyor ben sustum. Şu ıssızlık ürkütücü nedense yalnız kaldım. Endişeler artar oldu YAŞ kemâle erdikçe…
Çoğalıyor viraneler, Terkedilen HANE’LER. Asıl, Nesil GÖÇ ettikçe unutulur sülale’ler. Üst üste yığılmış DÖRT duvarlı daire’ler. Komşu komşudan habersiz koku gelir ölünce…
Hâyal değil düşünceler rahat, huzur kaçırır. İki kuşak ÖTESİNDE akrabayı kim tanır. Aileler küçüldü NETİCE yalnızlığa uzanır. Ah vah etmek çaresiz yakın günler gelince…
Bir dostumun muhabbeti unutturur kederi. İhya eder hatırlarsa NEŞE verir sözleri. Aşılmaz DAĞ etmeyelim ovaları, düz’leri. Yolun uzağımı olur NİYYET edip gelince…
Razıyım eksiğine malım, mülküm etmem ğam. Yüz çevirmesin görenler beni seneler sonra. Faydam olsun insanlığa SAPMASIN rotam. Aşağıların aşagısı MEKÂN, yurt olur sonra…
Buruşan bedenimde haber SON’U müjdeliyor. Terk ederken saç tellerim terör’ünü estiriyor. Ağaran sakal’larım kanıt sermed’de yaşlanıyor. Neden hayret ederizki aylar, yıllar eridikçe…